Klatsch und Tratsch aus dem Lehrer*innenzimmer. Die Berndeutsch-Kolumne der Vereinigung der Studierenden an der PH Bern. #23

Normalerwis louft im Lehrerzimmer immer irgendöppis. Lüt hocke zäme, rede, tusche sech us – und ja, öppedie faut o ä Name vomänä Schüeler oder ärä Schüelerin. U iz – aues läär. D’Lehrer u d’Lehrerinne si ufgforderet, ihres Kafi elei im Klassezimmer z’gniesse – we me de überhoupt vo gniesse cha rede. Konferänze finde per Zoom statt – we me de überhoupt no vorä Besprächig vo mehrere Persone cha rede. U aues hanget irgendwie i de Seili. Im Lehrerzimmer isches so läär wie a viune Orte im Momänt – ä richtig ungwohneti Sach.

U glich: Obwous immer hüfiger so läär isch, bini erstuhnt, wie kreativ d’Lüt wärde. Es heisst ja nid, das ig mues uf mini Fründe verzichte. Grad letschti hei mer ä Spiuabe via Discord gha. Es het mega Spass gmacht. Klar, es isch nid so fancy gsi wie, we mä zäme hockt. U glich ha ig mi gärn uf die nöii Form vo Zämesy iglah. O dr Fakt, dass ä Besprächig über z’Internet cha gmacht wärde, tuet doch viu Türe uf. Am beschte ha ig i dere lääre Zyt mis Outfit a Prüefige gfunge. Iz ohni Witz, obe ha ig – wie sechs für ä Prüefig ghört – es Blusli montiert.

U när ha ig mer überleit, was ig unger alege. Logo, wärs guet, ä greglete Tagesablouf z’ha u Struktur im Läbe, zum Bispiu i Form vomene paar aständige Hose. Aber – es wär no viles angere guet, mä cha ja nid überau super-ober-turbo sy – mah ig mi doch nid jede Morge i gstabigi Jeans quetsche. U so isches de äbä o a däm Prüefigstag gsi: De ha ig haut d’Trainerhose u d’Bettsocke annebhaute – immerhin ha ig mis Pischi abzoge. Ig ha ja nid müesse ufstah, u so het de o d’Prüefigsexpertin nüt vo mim Stiubruch bezüglech mire Alegig gmerkt.

S’geit üs aune glich, u glich fragt sech mängisch dr eint oder die angeri, wenn das sech die ganzi Lääri ume füut. Ig für mi Teu wür mi fröie, wen ig no öppis vom Studänteläbe würd mitbecho. Studiere sig nämmlech cool, hei si gseit. Studiere fägt, hei si gseit. Bis iz isch nämlech die ganzi Sach primär virtuell u quadratisch vo statte gange. U da blibt mer eigentlech nume eis: Mi uf dä Tag z’fröie, wo us däm lääre Lehrerzimmer wieder es vous u lebändigs wird. Bis denn: merci u tschüss.